Anna Doraczynska w swoich wierszach odkrywa piękno ukryte w prostocie codzienności. Jej poezja jest delikatna, a jednocześnie pełna emocji, zanurzona w chwilach, które często umykają uwadze, lecz pozostawiają trwały ślad. To opowieści o miłości, samotności, przemijaniu i ciszy — o tym, co składa się na nasze życie w jego najbardziej autentycznej formie.

Tomik "może to trochę banalne..." zabiera czytelnika w podróż przez obrazy i emocje, w których przeszłość splata się z teraźniejszością. Stare tory, nocne rozmowy, samotne spacery — w tych zwykłych momentach Doraczynska odnajduje uniwersalne prawdy o ludzkiej naturze. Każdy wiersz jest cichym zaproszeniem do zatrzymania się i dostrzeżenia niezwykłości w tym, co pozornie zwyczajne. Tytułowe „banalne” staje się tutaj kluczem do odkrywania piękna w małych, codziennych zdarzeniach. Doraczynska przypomina, że życie składa się z takich chwil — ulotnych, ale pełnych znaczenia. Jej poezja uczy patrzeć na świat z czułością i dostrzegać to, co naprawdę ważne…